انتظار

دونه های برف با هدف اینکه روزی دوباره به آسمون برمیگردن خیلی سبک به زمین میان.

میشینن
منتظر گرما و محبت زمین میمونن تا آب بشن و با گرمای خورشید،بخار...
هرچقدر گرما کمتر باشه برفای به زمین نشسته سنگین تر و سفت تر میشن تا اینکه به یه تیکه یخ تبدیل میشن!
آدمام مثل دونه های برفن،به گرمای وجود یکی نیاز دارن که به هدفشون برسن.هرچقدر زمان بگذره و به هدف نزدیک نشن سنگدلتر و ناامید تر میشن و البته سخت تر!